Οι ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ

Εχθές έγινε και πάλι κάτι μαγικό στην γειτονιά μου. Μία φίλη μας έχει περίπτερο και εδώ και πολύ καιρό περίμενε να της το κάνουν καινούργιο διότι το παλιό ήταν πλέων θερινό. Πόσες φορές δεν κάναμε όνειρα για το πως θα είναι το νέο περίπτερο της. Εχθές ήταν η μεγάλη μέρα. Από το πρωί όλοι μαζευτήκαμε εκεί για να βάλουμε ένα χεράκι για να στηθεί το νέο περίπτερο της γειτονιάς. Με μεγάλη έκπληξη είδα όλα τα μέλη της παρέας να είναι εκεί,να νοιάζονται και να βοηθούν ,να λεν αστεία,να πειράζει ο ένας τον άλλο,να συμμετέχουν στην χαρά της φίλης μας. Και αυτό κράτησε μέχρι πολύ αργά το βράδυ.
Πάντα πίστευα στους φίλους,ακόμα και σε αυτούς που για κάποιον λόγο κάποια στιγμή έφευγαν και μου στερούσαν αυτή τη χαρά. Έχω φίλους και αυτό το καταλαβαίνω γιατί όταν τους χρειάζομαι είναι όλοι εκεί ,όπως και εγώ είμαι ΠΑΝΤΑ εκεί γι αυτούς. Γιατί η φιλία είναι μια ασταμάτητη γέφυρα πάρε δώσε. Είναι εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι όταν ξέρεις ότι ο φίλος σου δεν είναι καλά ,όταν ξέρεις ότι θα έκανες τα πάντα για να σβήσει η θλίψη από το πρόσωπο του για να του χαρίσεις ένα χαμόγελο,όταν θα τον χτυπήσεις στην πλάτη και θα πεις τι κάνεις ρε φιλαράκι και το εννοείς,όταν σηκώνεις το τηλέφωνο και λες μου έλειψες ρε καθίκι που είσαι; Όταν εκεί που τον σκέφτεσαι χτυπά το τηλέφωνο και σαν να το κατάλαβε σου λέει τι έγινε είσαι καλά θες κάτι; Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για το τι σημαίνει για μένα φιλία και οι φίλοι μου αλλά δεν μπορώ να γράφω μεγάλες αναρτήσεις.
Αυτή εδώ όμως την ανάρτηση την αφιερώνω σε μία φίλη που έχω από το 1991.Ποτέ δεν ήμασταν καθημερινά μαζί,δεν βρισκόμαστε πολύ συχνά ,όχι όσο θα ήθελα τουλάχιστον αλλά ξέρω ότι αν θελήσω εγώ κάτι η εκείνη θα είμαστε εκεί.
Αφιερωμένη η ανάρτηση αυτή στην ΦΙΛΗ μου Λένα (korinoskilo)
Ξέρει εκείνη............................